Yıllar yılları izledi… Balkan Savaşı, Birinci Dünya Savaşı, Kurtuluş Savaşı derken Lozan’da bir barış
anlaşması imzalandı ve “mübadele günleri” başladı.
Mübadele bir protokola bağlanmıştı elbette… Bu protokolun 8. maddesine göre, mübadiller her çeşit taşınabilir mallarını, çıkış ya da giriş vergisi ödemeden yanlarında götürmekte özgürdü.
Göçmenlerin taşınır-taşınmaz mal varlığı, Türkiye’ye gelmeden yerel makamlarca saptandı, dökümünü/değerini gösteren tutanaklar hazırlandı. Sonuçta, Türkiye’ye gelen mübadillerin yerleşimlerinde bu belgeler esas alındı.
Tarladaki toplanmamış ürün taşınabilir mal sayılmaktaydı. Mübadiller kendilerine ait olan hayvanları da yanlarında getirebilme hakkına sahipti. Ne var ki, adadan ayrılan Müslüman halk mahsullerini alamadan geldi Ayvalık’a. Çünkü bildirimler sağlıksız, değerlendirmeler yetersizdi. Birçok mübadil sorun yaşadı.
Dahası, Ayvalık’a yerleştirilen mübadiller için ayrı bir nüfus sayımına gerek görülmedi. Sayıları ve taşınmaz malları Balıkesir ili içinde belirtildi.
Buna göre, Balıkesir’e 7.541 aile yerleştirilmişti ve ailelerin toplam nüfusu 25.515’ti. Bu ailelere “verilenlerin” dökümü şöyleydi:
- 7.018 ev
- 1.583 dükkan
- 958 parsel arsa
- 131.541 dönüm toprak
- 606 dönüm bağ
- 906 dönüm bahçe
Evet… Türkiye’de oturan Ortodoks Rumlar Yunanistan’a gönderilmiş; Girit, Midilli ve Makedonya Türklerinin önemli bir bölümü Ayvalık’a yerleştirilmişti. Bu oluşum Ayvalık’ın ekonomik, sosyal ve kültürel yapısını derinden etkiledi.
Ve Ayvalık, geçmişte olduğu gibi bu yeni dönemde de “zeytinin başkenti” olma özelliğini sürdürdü. Çünkü mübadillerin büyük bölümü zeytincilik konusunda deneyim/birikim sahibiydi.
- See more at: http://www.ayvalikhasatgunleri.com/page.aspx?page=zeytinvezeytinyagi#sthash.q3Ohrbve.dpuf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder